Veracruz & Oaxaca

Hoi!

Ja klopt, 'morgen' was een beetje verplaatst maar ik doe mijn best! Hier nog wat dingetjes die ik heb meegemaakt die ik jullie nog te goed heb!!

Veracruz

Al een hele tijd geleden (eerste weekend van mei) gingen we met een groot deel van de groep naar Veracruz, een stad en district aan de oostkust van México. Waarom? Omdat hier het op een na grootste carnaval van de wereld is (na Rio de Janeiro)! En dat konden wij natuurlijk niet missen! Na ongeveer 6 uur rijden (heel dichtbij dus!) kwamen we aan in onze air BNB: een wat Mexicanen een ‘narco-huis’ noemen; een gigantisch 3 hoog appartement op de hoogste etage van een flat met zwembad. We hadden een hele ruime woonkamer, tweede woonkamer, pokerkamer en rooftop, en allemaal hadden ze grote glazen wanden met uitzicht op de oceaan. Prachtig!

Op de eerste dag hebben we een beetje door de stad gelopen en zijn we naar het aquarium geweest (dat erg educatief zou moeten zijn, maar achteraf eigenlijk juist heel erg fout was… ). De tweede dag hebben we een tour genomen door een oud fort op een schiereiland voor de haven van Veracruz. Dit fort heeft een grote rol gespeeld in de handel aan de golf van México, en het is bijzonder omdat de haven ook nu nog een belangrijke handelspost is met veel internationale schepen, terwijl het fort nog in hele goede staat in de haven is blijven staan. Het fort is een tijd als gevangenis gebruikt en we hebben alle gruwelijke informatie hierover ontvangen :) Natuurlijk is ons de precieze geschiedenis inclusief Spaans invasie en alle specifieke jaartallen verteld, maar vooral het fort zelf was bijzonder om te zien.

’S Avonds was het zover: het carnaval. Om hier te komen moesten we door een hele beveiliging heen, maar omdat we wat biertjes hadden gekocht voor tijdens de parade kwamen we er niet in. Gelukkig blijft het México, dus iemand kende wel iemand die ons kon helpen en die ervoor heeft gezorgd dat iemand tijdens de parade gewoon onze drankjes kwam brengen. Hahah. México Mágico.

Zoals dat hoort bij Carnaval moesten we eerste uren wachten tot de parade bij ons was maar aangezien we direct op het strand zaten konden we wel even rondjes lopen tijdens het wachten. Toen de parade er eindelijk was, was het inderdaad heel indrukwekkend! Er waren erg veel dansen (dans cultuur he) en minder wagens dan in Nederland, en de wagens die er waren waren niet gemaakt van papier-maché zoals in Nederland maar van een heleboel andere materialen. Ook waren de meeste wagens van bedrijven die een plek hadden gehuurd in de parade, en minder van particulieren zoals bij ons. Natuurlijk in carnaval moeilijk te beschrijven, dus kijk vooral de video’s en foto’s!

Verhuizing

Ik ben verhuisd! In plaats van naast Tec de Monterrey, maar in een deel van de stad waar eigenlijk niks te doen was, woon ik nu vrij ver van de universiteit maar in het bruisende gedeelte van de stad; La condesa! Condesa is een deel van de stad met veel uitgaansgelegenheden zoals restaurants, bars en nachtclubs waardoor het veel jongeren en hipsters trekt. Het is hier bijvoorbeeld een stuk minder moeilijk om vegetarisch/veganistisch te eten en leuke koffieplekjes te ontdekken! Ook is het dichtbij een van de grootste parken van de wereld met heel veel musea en eekhoorntjes! Daarnaast woon ik nu in een echt huis met echte meubelen, in plaats van een soort hostel, en voel me hier dan ook een stuk meer thuis dan in mijn vorige huis. Ondanks dat ik hier mijn badkamer moet delen (met een mexicaan die ook meteen mijn beste vriend is in dit huis) heeft deze wel een bubbelbad ;), en slaap ik nu in een queensize bed en kan ik feestjes geven op onze grote rooftop. Alles is op loopafstand en ik ga dan ook bijna elke morgen naar een bakkertje op de hoek van de straat, die brood maakt waarbij je bijna denkt dat je in Frankrijk zit. Ik woon met 5 andere mensen, waarvan ik er maar 3 regelmatig zie, die allemaal werken en dus heb ik het huis heel vaak voor mij alleen. Heerlijk! :)

Mariposa Monarca Migración

10 maart

Ik had vandaag een geweldige dag! Ik heb eindelijk iets gedaan wat ik al heel lang wilde doen: naar de vlinder migratie van Mexico! Met een tour en met mijn nieuwe huisgenoot zijn we naar de voet van een heuvel gebracht die we moesten gaan beklimmen. Onderweg vertelde de gids een en ander over de vlinders zoals in welke bomen ze graag zitten en hoe lang ze er over doen om van Canada (waar ze eitjes leggen) naar Mexico (waar ze paren en overwinteren) te vliegen, uit mijn hoofd was dit ongeveer een week. Ook vertelde de gids over de grote vermindering van vlinders sinds een paar jaar geleden, zeer waarschijnlijk gerelateerd aan de opwarming van de aarde. Hoe hoger we komen hoe stoffiger het wordt en hoe minder het pad echt een pad is. Om de zoveel minuten worden we ingehaald door mensen te paard die de klim liever door de viervoeter lieten uitvoeren. Na zo’n 30 minuten klimmen komen we aan bij een openplek waar we de eerste echte groepen vlinder zien: duizenden vlinders vullen de lucht en de bomen om ons heen. Heel bizar om te zien! Gelukkig liepen we ook nog een even verder waar het bos wat dichter werd en waar meer van de lievelingsbomen van de vlinders stonden. Oeps, we dachten er veel te hebben gezien, maar híer waren pas veel vlinders! Ondanks dat we eigenlijk aan het einde van het seizoen kwamen en er ook er heel veel dode vlinders op de grond lagen, was de lucht vol met miljoenen prachtige oranje monarch vlindertjes!! Het is onbeschrijfelijk, dus kijk vooral de foto’s !!!! Ik denk dat ik bijna net zoveel foto’s heb gemaakt als er een vlinders waren… Echt fascinerend…

Na de vlindertjes nam onze tour ons ook nog naar een klein dorpje genaamd Valle de Bravo, dat een superrijk dorpje rond een meer bleek te zijn. Vele celebrities en politici hebben een huis aan het meer, en terecht! Hier hebben we een boot tour genomen waarin dit soort dingen werden verteld en we hebben avond gegeten op een boot (YAY :D ). Hierna hadden we nog even tijd om een kerk te bezoeken: de kerk van de zwarte Jezus... Normaal voel ik me vrij veilig in een kerk maar hier voelde ik me echt niet op mijn gemakt... De muur hing vol met angstaanjagende schilderijen waarin Jezus in het zwart afgebeeld stond en de speling met lichten de beelden erg onheilspellend maakten.. Graag had ik er meer over geweten maar we de kerk ging sluiten, en hier wilde je echt niet opgesloten zitten! ’S Avonds zijn we terug gebracht naar huis :).

Lang Weekend Oaxaca

Vrijdag:

Na een lange rit (zo’n 16 uur) kwamen we eindelijk aan bij een plaatsje waar ik al veel over had gehoord: puerto escondido (verborgen haven). Dit niet meer zo verborgen paradijsje is gevestigd aan de west kust van México aardig wat ten zuiden van México City. Hier ontmoetten wij 2 anderen van onze uitwisseling en hebben eigenlijk tijd om fatsoenlijk wat te eten en te drinken (BLOEDHEET DAAR). Het plekje is inderdaad prachtig ondanks het feit dat we niet echt het water in mogen vanwege de risico’s. Na een tijdje rijden we verder langs de kust naar een plaatsje genaamd Mazunte. Dit plaatsje bruist van de hippies en eettentjes en is eigenlijk veel leuker (vind ik). Ook had het een schildpaddenopvang! Precies zo-eentje als ik in Sri Lanka in heb gewerkt! Ik kon hier dan ook ineens veel vertellen over de levensstijl en de ziekten die de schildpadden hebben en was waarschijnlijk hier het meest enthousiast over hihi. Prachtige dieren zijn dat toch..! We hebben daar avondgegeten en een beetje langs het strand gelopen, en gekeken naar mensen die met een groot takelsysteem kokosnoten uit een boom haalden :). Echt een paradijsje, dat merk je ook aan de relaxte sfeer die er hangt (en de hoeveelheid muggen). ’S Avonds zijn we over een hele onaangename bergweg die ruim 6 uur duurde, ‘terug’ gereden naar de hoofdstad van Oaxaca: Oaxaca. Hier hadden we met een hele hoop mensen een air bnb gehuurd en om het weekend te verblijven.

Zaterdag:

Vandaag hebben we ontbeten in een lief dorpje genaamd Milta. Echter hebben we hier niet superveel van kunnen zien omdat er een aantal obstakeltjes waren, zo had een van onze autos een klapband, was er een jongen om de 5 minuten aan het overgeven en waren we met een veel te grote groep om echt iets samen te kunnen doen. Toch hebben we wel een beetje kunnen rondlopen en het was echt heel pretty! Er waren heel veel winkeltjes met zelfgemaakte tapijten, en marktkraampjes met heel veel handgemaakte producten. Er was een ruïne van een hele oude kerk die omringt was met alle soorten cacti die je je kan voorstellen. Je kan zien dat we in het warmere deel van het land zijn!

Hierna moesten we een beetje opschieten want we gingen ergens heen: Hierve de agua… Ik denk dat dit een van de mooiste plekjes is waar ik ooit ben geweest! Op een berg naast een gigantische afgrond, had zich een warmwaterbron gevormd waarin gezwommen kon worden, precies tot de rand! Er was bijna niemand dus we voelen ons The kings of the world! Echt een geweldige plek, google het!

Dit herinneringswaardige moment, werd vrij snel vervolgd door een andere…

Omdat we met veel meer mensen dan auto’s waren, moesten we soms met 8 mensen in één auto zitten. Naast niet zo comfortabel is dit verder in México, zoals wij dachten, niet zo’n groot probleem (er zitten mensen en honden in de pickup op de snelweg, moet dit toch kunnen). Omdat het al donker werd en google niet alle weggetjes in Mexico kent, raakte we op een gegeven moment een beetje verdwaald, tot we een groepje militairen tegen kwamen die de weg versperden. Omdat we dachten dat we verkeerd gereden waren wilden we omdraaien maar dat vonden zij niet zo leuk. Wat wij weer niet zo leuk vonden was de gedachte dat we met 3 man te veel in een auto zaten dus probeerde we de anderen een beetje te verstoppen. Een eindje verderop werden we tegen gehouden door andere militairen die ons bevolen de auto uit te komen. Dus daar stonden we dan, met z’n achten uit een vijfpersoonsauto, omringd door zeker 20 militairen met geweren van zeker een meter groot... We hadden geluk dat een van ons Spaans sprak, waardoor we wisten wat er aan de hand was: een routinecontrole om wapens en drugs. Gelukkig, want die hadden we natuurlijk niet(nauwelijks)! Na de controle mochten we allemaal weer instappen. Over de hoeveelheid mensen in de auto werd niks gezegd, en gelukkig werd onze bestuurder ook niet naar zijn rijbewijs gevraagd.. Dus alles wat prima, maar voor sommige van mijn medereizigers was dit denk ik de schrik van hun leven, want ze konden er maar niet over ophouden -.-.

’S avonds zijn we gaan eten in een restaurantje met Tlayudas en café de Olla (allebei typisch voor Oaxaca). Hierna hebben we een feestje gevierd in onze air bnb!

Zondag:

Toen we wakker werden had Jézus al ontbijt voor ons gemaakt (wat is dat toch met Hem en voedsel). Hierna zijn we naar een grote indoor markt gegaan zodat de rest kon ontbijten en heb ik vooral rondgekeken wat ze allemaal verkochten; chocola is een grote lekkernij in Oaxaca, samen met gefrituurde krekels. Ook staat het bekend om zijn kaas, dat door het hele land als basis wordt gebruikt in quasadillas en andere Méxicaanse gerechten.

Na de markt zijn we de grootste kerk van de staat Oaxaca op gaan zoeken: De santa Domingo. Prachtig en erg indrukwekkend! Hierna zijn we op bezoek gegaan bij een El Tula Algave restaurant, en eigenlijk tegelijkertijd een museum. Hier kregen we een rondleiding over het terrein en een tour over hoe Mescal, een van Méxicos bekende sterkedranken, wordt gemaakt. Hij zei bijvoorbeeld dat het merendeel van de Algave plant, waarmee Mescal maar ook bijvoorbeeld Tequila, wordt gemaakt, afkomstig is uit Oaxaca en informeerde ons over alle soorten Algave planten (echt 100en blijkbaar). Hierna mochten we de verschillende soorten Mescal proeven (ik vind het verschrikkelijk) en hebben we wat gegeten (beste bonensoep die ik ooit heb gehad :) ).

De mensen van mijn auto hebben hierna nog een klein uitstapje gedaan naar de grootste boom van México die hier dichtbij stond, maar eigenlijk was er niks te zien want het was al veel te donker. Maar toch gezien!

Maandag:

Vandaag was onze laatste dag, en waar sommige mensen nog naar extra piramideruïnes gingen, ging ik met een paar mensen terug naar Oaxaca City om te ontbijten en ik heb daar een prachtig T’shirt gekocht! Zie de foto :). Daarna was het tijd voor de lange weg terug naar CDMX…

En hoe gaat het nu?

Inmiddels ben ik aangekomen aan de laatste paar weken in México… Ik heb nog maar twee weken school voor mijn finals en heb hierin veel in te leveren en te leren. Ook moet ik hard nadenken wat ik hierna ga doen. Na mijn final exams heb ik namelijk nog 5 weken om México te zien! Gelukkig zijn er ook zeker nog wat dingen die ik wil doen; ik wil nog met de oudste trein van México van Chihuahua naar Baja California reizen, ik wil nog naar Quadalajara en omgeving. Ook kan ik natuurlijk dit land niet verlaten zonder Chichén Itza te hebben gezien, en de rest van Yucatan en Cancun.. Ook denk ik erover om samen met een vriendin in Baja California te gaan duiken!

Na de 5 weken is het avonduur echter nog niet over! Van 10 juni tot 16 juli komt namelijk mijn lieve vriend Sergi naar Costa Rica en gaan wij deze tijd spenderen met een roadtrip van Costa Rica naar Panamastad om vanuit daar eindelijk weer terug te vliegen naar ons kikkerlandje :)!

Tot die tijd probeer ik tussen alle zieke daagjes door zoveel mogelijk van de stad te zien en zoveel mogelijk leuke dingen te doen met mijn vrienden. Echter wordt het hier langzaamaan ook regenseizoen en dus minder mooi weer… Maar een beetje regen, dat kan ik wel hebben! :)

Volgende aflevering:

• Wat heeft Tjitske allemaal gedaan in Semana Santa (paasweek)?
  • Tip: Google Chiapas
• Wat was er allemaal met dat grote park waar ze het over had…?
• And many more…

Lieve groetjes,

Tjitske xx

Wat dingetjes die ik hier doe :)

Jup; het is eeuwen geleden dat ik heb geschreven! Dat komt natuurlijk doordat ik hier veel te veel andere dingen doe haha maar ook omdat het best een werk is om alles bij te houden. Ik ben erg blij met de foto's die ik gemaakt heb om zo een beetje te kunnen herinneren wat ik allemaal doe en in welke volgorde ongeveer… Het gekke van zolang reizen is dat ik naar ‘oude’ (2 maanden geleden) foto's kijk en denk: wow dat was leuk ja! Dat hoop ik ook een beetje te bereiken met deze blog! Omdat het zo veel is zal het allemaal niet zo uitgebreid zijn maar het is meer om een impressie te geven van hoe het hier gaat .

Het beachfestival

Een hele tijd geleden ben ik naar een festival geweest op het strand. Waar het strandje van Woudrichem 2 meter lopen is, was dit zo’n 23 uur in de bus! Wist ik even niet toen ik me aanmeldde, maar men zegt dat het de moeite waard is… Na 18 uur in de bus te hebben gezeten van México stad naar een plaatsje net onder Puerto Vallarta aan de westkust van México hadden we een stop; iets wat ik overigens ook niet wist. Hier gingen we in 3 verschillende bootjes in zwemkleding de Grote Oceaan op richting een groepje eilanden. Er werden wat dingen verteld over de eilandjes en over een privéstrandje dat in een baaitje was ontstaan. Dit strandje was jaren lang afgesloten geweest om bijzondere diersoorten die hier leefden de mogelijkheid te geven om te herstellen van de impact van de mens. Op dit moment worden er zo’n twintig mensen per dag toegelaten die een heel hoog bedrag betalen om hier te mogen komen. Oftewel: wij gingen er niet in. Maar dat was ook echt niet nodig! Het eilandje was prachtig om omheen te varen; overal waren blauwvoetgenten en het water was strakblauw! Na nog wat informatie mochten we het water in met snokelsets om het leven onder water te bestuderen. Wat ontzettend bijzonder..! Vlak aan het oppervlakte waren al alle vissen uit Finding Nemo te vinden en ze waren absoluut niet bang om dichtbij je te komen. Echt een geweldige ervaring die ik nooit eerder zo heb meegemaakt! Op de weg terug had ik een beetje pech, want de twee andere boten zijn even stil gaan liggen op de oceaan en hebben toen een groepje walvissen zien zwemmen met baby’s! Ik helaas dus niet omdat mijn bestuurder haast had… Wel vond een van de blauwvoetgenten het leuk om minutenlang met ons mee te vliegen om af en toe naar beneden te duiken om een visje te vangen, en dan weer terug te keren!

Vanuit de eilanden was het nog maar 5 uur extra naar het hotel waar het beachfestival zou plaatsvinden (Hotel Mayto, valt te googlen ). Daar aangekomen kregen we een tent aangewezen om in te slapen de rest van de nachten en ’s avonds begon het eerste feestje alweer. Het hotel, zoals je kunt zien als je het hebt gegoogled, ligt direct aan de stille oceaan en is omringt met palmbomen… Echt een droomplek om een weekendje weg van de stad te zijn. We vulden de dagen met zwemmen in het water, hier en daar een activiteit van de organisatie zoals het vrijlaten van babyschildpadden of een colorparty, en struinen langs het strand om te kijken hoe ver we konden komen. ’S Avonds waren er DJ’s en open bars en vermaakten we ons dus ook wel prima

De terugweg van 20 uur in de bus zonder toilet heeft er voor gezorgd dat ik de week erna veel last had van een blaasonsteking, maarja, ik heb een geweldige tijd gehad waarbij je echt helemaal weg was van het drukke leven van de stad, hele bijzondere dingen meegemaakt en veel nieuwe vrienden gemaakt, dus het was het zeker waard!

Nevado de Toluca

Met een vriend die ik ontmoet heb op het beachfestival ben ik het weekend erna naar Nevado de Toluca gegaan. Dit is een uitgedoofde vulkaan vlak bij de stad (zo’n drie uur rijden, waarvan 2 uur onverhard) en is de op 4 na hoogste berg van México. Bovenop was er zelfs sneeuw! Iets wat in México stad nu niet precies normaal is (het heeft precies één keer gesneeuwd in México Stad, in 1967) dus ik kan nu zeggen dat ik sneeuw heb aangeraakt in México hihi! Er waren twee meren die natuurlijk erg koud waren, en prachtig.. Het was heel bijzonder om daar te zijn!

Zie de foto’s voor een impressie

México en Amerika

Ondanks dat ik voordat ik hierheen ging (en nu nog steeds wel) México en de Verenigde Staten als totaal andere landen zag, zie je toch ook wel de overeenkomsten. Zo was het bijvoorbeeld op 14 februari Valentijnsdag, een hele Amerikaanse feestdag, en dat werd hier heel erg groot gevierd. Op de universiteit had letterlijk iedereen rozen en cadeautjes onder de arm en er was een heuse markt opgezet waar eten en allerlei andere dingen verkocht werden wat met de liefde te maken had.

Ook zijn er veel winkels zoals Walmart, 7eleven en restaurants als Cheesecake factory en Ihop (american pancake ontbijtjes) over komen waaien uit het noorden. In de winkels is cola (3 liter flessen) goedkoper dan water dus ook de obesitas is hier aardig aan het groeien. In rijke wijken barst het van ‘the American dream’ (voortuintje, perfect geknipt boompje, hond, kast van een huis en vooral een gigantische glimmende Amerikaanse cadillac voor de deur om over op te scheppen)

Andere activiteiten

Ik heb hier een vaste groep vrienden waarmee ik eigenlijk alles doe. We gaan naar feestjes samen, nodigen mensen uit voor een diner (laatst een BBQ bij iemand thuis!), film of huisfeestje en spreken op de uni vaak af samen te lunchen of een kopje koffie te drinken. Verder ging ik in mijn vorige huis (ben verhuisd! Daarover later meer) veel om met een paar Spaanse vrienden waarmee ik dagjes uit ging naar het centrum, een museum over klokken of een museum met kunst ( omringt door een gigantische tuin met een hele boel pauwen en typische Méxicaanse honden). Ook met mijn nieuwe huisgenoten gaan we regelmatig uit! Met sommige betere vrienden spreek ik af om een film te kijken, ergens te gaan ontbijten of in zo’n typische toeristen hop-on-hop-off bus door de stad te touren (haha).

Overall vermaak ik mij dus prima! Met mijn groep vrienden van de uni gaan we ook regelmatig een (lang) weekendje weg naar een stad of district verder weg. Daarover probeer ik zo snel mogelijk ook wat te schrijven!!

Ik ga nu even stoppen maar hoop morgen mijn twee geweldige weekenden naar Veracruz (grootste carnaval ter wereld na Rio) en Oaxaca (prachtige stad en district met veel avonturen) te kunnen opschrijven!

Kusjesss

Tjitske

Of zoals de Méxicanen het zeggen/schrijven:

(let op: niet zelf verzonnen!)

Jess

Jaz

Tsitskui

Cheesecake

Ytz

Jessica

Yitzi

Yitska

Yutska

Tyatski

Chiche

Shetsy

Yetzka

Wat een drukte!...

.. niet alleen in deze gigantische stad maar ook in mijn hoofd, op de Universiteit ( Technológico de Monterrey, of gewoon Tec ) en in mijn sociale leven op dit moment. Daarom heb ik niet eerder de tijd gehad om iets te schrijven maar ik zal proberen de afgelopen week een beetje samen te vatten.

De eerste 5 min

In principe ging alles goed, het migratieformuliertje dat je buiten Europa vaak moet invullen werd goedgekeurd en mijn backpack kwam al snel tevoorschijn op de bagageband. Eenmaal voorbij de aankomstgate was mijn taxichauffeur er nog niet dus ik dacht wat geld te gaan pinnen om hem en mijn huur voor de eerste maand te betalen. Bij de geldautomaat kon ik kiezen voor engels, maar dat was enkel 'enter pin' , de rest was nog steeds in het Spaans Zo ook een Warning die langskwam, waarop dacht ik zoiets stond als dat er niet genoeg geld beschikbaar was op mijn account, of iets dergelijk. De tweede (of derde) keer dat ik het probeerde, echter, slikte de automaat mijn kaart in, en heeft het niet meer terug gegeven... Dat is het punt waarop mijn taxichauffeer arriveerde, en gelukkig is dit een enorm aardige man die meteen wat mensen van het vliegveld aanschoot, en met z'n tweeën hebben zij allerlei instanties geprobeerd te bellen. Maar eigenlijk was de boodschap: die ben je kwijt.

Gelukkig had ik een heel klein beetje geld gepind op Schiphol (maar omdat de rate daar heel ongunstig was wilde ik de rest op Mexico City Airport doen) en kon ik een dag of drie vooruit met eten. Zometeen meer..

Tu Casa México

De taxichauffeur heeft mij hierna naar mijn nieuwe huis gebracht: Tu Casa México! En in tegenstelling tot de standaard, is dit huis veel groter dan leek op de foto's! Mijn kamertje is erg klein, maar het heeft wel een badkamertje. De rest van het huis is heel groot, er is buiten een gezamenlijke ruimte, een Televisiekamer en een grote keuken, en, het beste, een gigantische Roofgarden! Deze bestaat uit een grote hoekbank, een paar hoge tafels en een hangmat, en een plek waar we kunnen barbecuen. Echt fantastisch! Ik kwam midden in de nacht aan dus ben meteen mijn nieuwe bed in gedoken.

Dag 1

De eerste dag kende ik natuurlijk nog niemand en had ik geen eten in huis, dus moest ik even vragen of iemand wist waar de supermarkt was. Er waren een paar meiden in de keuken en een van hen wilde wel meelopen naar Soriana, de dichtstbijzijnde grote supermarkt. En of dat die groot is! Het is een soort Carrefour maar dan nog een tikkie groter, en je kan er werkelijk alless krijgen. Zie foto's voor een impressie. Verder heb ik die dag niet veel gedaan, behalve een groot deel van mijn huisgenoten leren kennen. Deze zijn allemaal heel erg leuk en komen van over de hele wereld (Kepa, Anton en Jon uit Spanje, Leticia (of Sanghee) uit Korea, Youssef en Emilie uit Frankrijk, Ana uit Mexico) dus het is een leuke internationale club! :)

Waar ik niet bij stil had gestaan voor ik naar Mexico kwam, was dat ik aan zou komen op Drie Koningen, een feest dat hier heel uitbundig wordt gevierd. Drie koningen hier is zoiets als Sinterklaas bij ons, alle kinderen krijgen 's avonds cadeautjes van de drie koningen nadat ze liedjes hebben gezongen. Toen ik 's middags met Leticia en Emilie naar Coyoacan ging (een wijk was Mexico City) was het hier dan ook groot feest met veel kraampjes, acts en muziek. Hier hebben we een tijdje rondgelopen door de gigantische toeristische souvenirtjes markt en heb ik mijn eerste Mexicaanse eten gegeten (Taco's, natuurlijk).

De stad

Mijn eerste impressie van de stad is dat het een beetje een mix is tussen Azië en Europa. Het is langg niet zo'n chaos als in India of in Sri Lanka, en zeker niet zo arm, maar de sfeer doet meer Aziatisch aan dan Europees. Dit uit zich vooral in dat je merkt dat het mensen allemaal niet zo veel kan schelen als ze te laat zijn of als hun kentekenplaat even aangedraaid moet worden midden op straat. Ook maakt het bijvoorbeeld echt niet uit of je nu rechts of links inhaalt en of je knipperlichten gebruikt of niet. De stad maakt ongeveer geen gebruik van zebrapaden dus het verkeer is wel een beetje oppassen, maar zoals ik al zei, echt nog lang niet zo'n chaos als in Azië. Zoals ook wel gezegd wordt over bijvoorbeeld New York, voelt de stad niet heel groot aan, omdat je niet veel buiten je eigen wijk komt. Er wordt dan ook vaak gezegd "ik kom uit Tlalpan", of uit "Coyoacan", en niet uit "Mexico city".

Waar ik nog wel aan moet wennen is het feit dat ik niet bijvoorbeeld om 7 uur s'avonds in mijn eentje boodschappen kan gaan doen, en dat als ik naar het centrum ga, ik zo min mogelijk waardevolle spullen mee moet nemen. Ook wordt er enorm veel gebruik gemaakt van organisaties als Uber en Taxify omdat dit veiliger is.

Orientatieweek

De eerste week had ik een orientatieweek waarin ik de universiteit en het land wat beter leer kennen.

De eerste dag van orientatieweek was vrij saai, allerlei documenten invullen en inleveren, luisteren naar een hele hoop informatie etc etc. Wel kregen we een lunch (taco's!) ,met een bijzonder drankje waarvan ik de naam ben vergeten, maar het zag eruit als melk en smaakte als suiker ( zoals alles hier trouwens, het is óf 100% chili óf 100% suiker )maar het was best lekker, en een rondleiding rond de campus :).

- The campi en de beving

Op deze rondleiding werd voor het eerste openlijk verteld over de aardbeving. Voor 2017 bestond de campus namelijk nog uit 5 gigantische gebouwen die met elkaar verbonden waren door middel van bruggen. Dit zorgde voor een gigantisch gebouw met alle faciliteiten dichtbij. Echter, in 2017 vond er een grote aardbeving plaats in Mexico City en zijn 4 van deze gebouwen dusdanig beschadigd dat ze met de grond gelijk zijn gemaakt. Dit is waarom de campus nu nog een beetje een chaos is, met veel tijdelijke gebouwen en tenten die voor kantoren moeten doorgaan. En dit is nog een best bewaarde gedeelte. Na deze eerste campus, bestaande uit 2 gebouwen genaamd CEDETEC en Q-SUR, zijn we gaan lopen naar de andere campussen, Q-CIE en Disney ( ). Disney is een groot tentenkamp gebouwd op de plek waar eerst alle sportfaciliteiten waren. De ondergrond is dan ook nog steeds een renbaan of een basketballveld en alle faciliteiten zijn tijdelijk. Toch moet ik zeggen dat dit me niet heel erg hindert want het is erg mooi gedaan.

De campus is echt een beetje zo eentje als je je voorstelt bij een Amerikaanse campus: Je kan met de bus van CEDETEC naar Disney worden gebracht, er is een Starbucks op de campus, en een SUBway. Ook kan je er sushi eten of hamburgers, rijst of fruitsapjes, echt alles is aanwezig om je verblijf zo prettig mogelijk te maken. Echt een ervaring! Alle nieuwe gebouwen zijn hypermodern, met stabureaus, schommels en pooltafels in de studieruimtes en overal fatboys en oplaadpunten voor je apparatuur. Er is een gym aanwezig waar je gebruik van kan maken met je persoonlijke Student ID , die je trouwens ook altijd moet laten zien voor je de campus in mag. Het voelt af en toe alsof je door het hoofdkantoor van google loopt...

---

Nadat ik de rest van deze blog getypt had crashte de site en ben ik alles kwijt geraakt, ik ga proberen het een beetje leuk opnieuw te schrijven maar ik denk dat het een beetje droog wordt, sorry alvast! Here we go:

---

-Downtown

Ik had hier echt een leuk verhaaltje over met veel informatie maar ik ben het allemaal kwijt. Het kwam hier op neer: Op dinsdag ging ik naar het historische centrum van Mexico City (CDMX): La plaza de constitución: het plein van de grondwet met de grootste Mexicaanse vlag die je je maar kan voorstellen. Op dit plein hadden veel gebouwen een hele verschillende bouwstijl, onder andere door de invloed van de spanjaarden na hun invasie. Er stond een gigantische spaanse kathedraal waar we in zijn geweest met erg veel goud (zie foto's). Hierna zijn we naar een heel bijzonder museum gegaan. Het waren de resten van een grote, wel zes keer herbouwde, piramide die ontdekt is bij het graven van een metro van tec (de universiteit) naar het historische centrum. De verschillende muren zijn nog goed te zien (zie foto's). Door de ontdekking is men veel te weten te komen over de levensstijl van de mensen en de flora en fauna in de tijd.

Hierna zijn we gaan eten (taco's) in een groot gebouw wat net zo goed een museum had kunnen zijn, waar we tongbrekers uit alle verschillende talen hebben gedeeld en waar ik erachter kwam hoe moeilijk het gaat zijn voor mij om in Mexico vegetarisch te eten.

Na het eten hebben we een groepsfoto gemaakt bij het museum van belle arts (google het, echt heel mooi!) en ben ik naar huis gegaan omdat ik er nog erg moest wennen aan het eten en de jetlag.

Op woensdag ben ik na een gesprek met de universiteit over mijn rooster op geldjacht gegaan. Volgens mijn bank kon ik namelijk Emergency Cash opvragen bij een western union, op een adres dat zij mij hadden gestuurd. Ook al zei Google Maps dat hier helemaal geen bank was en was dit een 40 minuten taxi rit van mij vandaan: ik moest er maar heen. Eenmaal daar bleek ik op de zuidas van CDMX te zijn aangekomen: iedereen liep in pak over straat en over waren gigantische flatgebouwen en alle banken die je je kunt voorstellen behalve..: een western union. Na in mijn beste spaans ongeveer iedereen te hebben gevraagd naar een adres dat niet bleek te bestaan en een onbekende bank ben ik toch maar weer in de taxi gestapt naar een volgens Google wel erkende Western Union. En inderdaad, in iets dat eigenlijk een apparatuurwinkel was en waar niemand engels sprak heb ik uiteindelijk mijn geld ontvangen. Deel van het probleem opgelost!

-Teotihuacan

Ook hier had ik echt veel informatie, ik hoop mijn tekst op een of andere manier nog terug te kunnen krijgen....

We gingen op trip! Naar een historisch en vergaan dorpje vlakbij CDMX: teotihuacan, gebouwd door de teotihuacanen in de tijd van de maya's. Hier krijgen we een rondleiding naar de twee grote piramides (1 van de zon en 1 van de maan), die we beide mochten beklimmen, en langs de 12 andere gebouwen (12 volle manen per jaar) met elk 4 treden (4 jaargetijden). Her en der door het dorp waren nog muurschilderingen te zien en de gids klapte af en toe in zijn handen om de indrukwekkende echo's te laten horen. Net toen we de bloedhete piramide van de zon hadden beklommen begon onder ons een protest tegen de regering om meer geld vrij te maken voor cultuur. Wij zaten eerste rang!

Na het beklimmen van de piramides waren we erg moe en hongerig en gingen we met de bus naar een restaurant waar een heel buffet voor ons klaarstond! tijdens het eten kwamen Mariachi voor ons spelen. Na het eten maakten we kennis met de traditionele Mexicaanse dans die we ook zelf konden proberen. Hierna deden we nog een drankspel waarbij je tequila kon winnen. Later werd uitgelegd hoe de plant waarmee tequila gemaakt wordt erg multifunctioneel is en ook gebruikt wordt om kleding van te maken en sapjes. Deze rondleiding was echter met veel te veel mensen rond een meneer waardoor ik er niks van kon verstaan. Dit gaf me echter tijd om rond te kijken, want dit was de bijzonderste plek waar ik tot nu dan was geweest. Het was er enorm droog en echt overal (echt óveral) stonden cacti. Echt overal. Dat van die Mexicanen en cacti is waar. Ze eten ook cactus. Echt gekkies die Mexicanen.

De feestjes

Een ander cliché dat waar is : Mexicanen drinken alleen maar Tequila. Mexico is een echt partyland. Het eerste grote feest waar ik naartoe ben geweest was Trajineras & Mariachis. Feestjes op een bekend object: bootjes! (trajineras, zie fotos!) Elke boot had zijn eigen box en eigen muziek en een hele hoop tequila. Onderweg kon je bij andere bootjes eten, drinken, of planten(?) kopen. Na ongeveer anderhalf uur varen over de rivier van mexico city was er keuze uit iets van 8 verschillende afterparties, maar omdat een van mijn beste vriendinnetjes hier (Anaële, frans) die week jarig was geweest gingen we naar haar huis op het feestje door te zetten!

Een ander bijzonder feestje was in Sante Fé, een rijke buurt van CDMX. Hier kon ik gratis (want ik ben een vrouw, zo werkt dat hier, ik vind het niks maar het is een cultuurding denk ik) naar een heuse poolparty op het dak van een gigantisch Hilton Hotel met waanzinnig uitzicht over Mexico City. Halverwege kwam er even iemand in het water staan om een vuurshow op te voeren, zoals dat hoort bij dit soort feestjes. Echter, alles was hier natuurlijk erg duur (zeker voor Mexicaanse begrippen) en halverwege zijn we ergens gaan eten (taco's) en naar een ander feestje gegaan, ook op het dak! Daar kan ik wel aan wennen :).

Tweede en derde week

Inmiddels heb ik mijn eerste studieweken er op zitten. Ik heb leuke vakken en leer snel spaans! Ook heb ik echt leuke mensen om mij heen. Mexicanen zijn ontzettend zorgzame en vriendelijke mensen. Ze zijn ook erg gastvrij en nodigen je bijvoorbeeld zomaar uit om naar Six Flags Mexico te gaan om de tijd tussen college en feestje te overbruggen. Zo ben ik afgelopen donderdag bij een van mijn lievelingsmexicanen in de auto gestapt om naar dit bekende pretpark te gaan. Ook dat was natuurlijk weer een hele ervaring! Het doet erg Amerikaans aan met veel country decor en superhelden. Maar niks gaan natuurlijk boven onze eigen Efteling... 'S avonds hadden we natuurlijk een feestje (want het was Donderdag, de echte partyavond!) (naast vrijdag en zaterdag en zondag natuurlijk).

Zaterdag was het plan naar Tepotzlan te gaan, een prachtig dorpje net naast Mexico City. Het was de eerste keer dat ik echt in een ander dorpje zou komen dus ik was echt enthousiast! Echter liet realiteit me de dag doorbrengen bij een spoedtandarts in Mexico City...

Ik had al kiespijn sinds donderdagmiddag, maar op vrijdagavond was het zo heftig dat ik er echt niet van kon slapen en heb ik besloten mijn dagtripje af te zeggen... Dit bleek niet zo'n gek idee, want de tandarts heeft mijn volledige kies verwijderd vanwege verschillende ontstekingen aan de wortels ervan. Omdat ik anderhalve dag al ongeveer niks gegeten had viel de rit naar de tandarts en de operatie niet zo lekker en ben ik erg koortsig, duizelig en misselijk geweest. Maar inmiddels krijg ik veel pijnstillers en gaat het een stuk beter met me! Echter is het in Mexico net zoals in Amerika: meteen cash betalen na je behandeling. Dit betekend dat ik qua geldprobleem weer terug bij af ben. Maar wel weer gezond :).

Sorry als bovenstaande een beetje kortaf is geschreven. Ik zal proberen de foto's zo snel mogelijk te plaatsen om het verhaal beter te ondersteunen, maar voel je vrij om alles te vragen wat je wil.

Ik ga proberen jullie een beetje updated te houden maar het kost meer tijd dan ik dacht! (zeker als het steeds crasht...)

XXX Tjitske

Ik ga naar Mexico! :o

Zoals jullie van mij gewend zijn ben ik nooit uitgereisd! Nadat ik me een jaartje heb moeten inhouden (vooral vanwege de kosten) en alleen maar naar Bratislava, Antwerpen, Praag, Zeeland en een paar keer naar Friesland ben geweest (...) ligt er weer een groot avontuur in het verschiet...

Vanaf aankomende 5 januari zal ik voor tenminste 6 maanden gaan studeren en wonen in een van de grootste steden ter wereld ( volgens sommige bronnen zelfs dé grootste stad): Mexico-City (la Ciudad de México)! In ieder geval is het de grootste hooggelegen stad van de wereld (2240 meter boven de zeespiegel, zo'n 2239 meter hoger dan ik nu woon). Er wonen in Mexico-City zelf op het moment zo'n 8,8 miljoen mensen, in de agglomeratie ruim 23 miljoen (klopt, da's bijna 1,5 x Nederland, en ja, dat lijk me juist heel gaaf om mee te maken!).

Ik zal hieronder even de meest gehoorde vragen beantwoorden want dan kan ik dat tenminste in één keer doen :p!

- Wat ga je daar in godsnaam doen???

Goeie vraag (al zeg ik het zelf :p) ! Mijn meest gebruikte antwoord is: Tequila drinken en nacho's eten. En tussendoor nog wat studeren dacht ik zo...

Het zit zo, ik doe een bachelor in psychologie en dit is het vakgebied waar ik echt heel geïnteresseerd in ben. Echter ben ik daar niet de enige in: zo'n 350Nederlandsestudenten startenper jaareen bachelor psychologieaan enkel de universiteit van Amsterdam.Als ik dit papiertje zometeen heb ben dus een van de velen, waaronder mensen die psychologie hebben gekozen als 'reststudie', bijvoorbeeld omdat ze niet in de studie geneeskunde of biologie toegelaten werden. Daarom is het zaak om mijn papiertje te doen onderscheiden van die van een ander, bijvoorbeeld door extra vakken te volgen. Ook wordt het in de internationaliserende wereld steeds belangrijker om kennis te hebben van andere culturen en andere talen, en wordt studeren in het buitenland gezien als een blijk van motivatie en enthousiasme voor een vak. Dit is wat ik wil bereiken door een aantal extra vakken te gaan volgen in het buitenland. Ook is het natuurlijk als psycholoog, en vooral ook als mens heel belangrijk om jezelf goed te leren kennen en te blijven ontwikkelen, en ik verwacht mezelf in de aankomende 6 maanden goed en vaak tegen te komen...

In Mexico ga ik in ieder geval intensieve Spaanse lessen volgen, omdat ik denk dat dat iets is waar ik de rest van mijn leven profijt van zal hebben (het is immers na Chinees de grootste wereldtaal). Dit doe ik via de universiteit, en hier krijg ik dan ook studiepunten voor ( + + situatie ) Een voorbeeld van een vak dat ik daarnaast (zeer waarschijnlijk, want zoals we gewend zijn van het buitenland is niks echt zeker tot de laatste minuut; ook niet op de universiteit) ga volgen is Ethics, Self & Society, dat zich richt op de filosofische reflectie op huidige problemen in onze samenleving, en hoe dit ons kan helpen een ethische beslissing te maken in ons persoonlijke leven. Ook heb ik mij ingeschreven voor wat meer biologische, en ook voor meer milieugerichte vakken. Op deze manier hoop ik te laten zien dat mijn interesse verder gaat dan 'enkel' de psychologie en ik het grotere geheel snap. Ook denk ik mijzelf met deze vakken uit te dagen en (intellectueel) te ontwikkelen.

- Waarom Mexico!?

Ja, weet ik eigenlijk niet. Ik wilde weg uit Europa omdat, ook al hier natuurlijk ook grote verschillen, ik het juist interessant vond om ergens heen te gaan dat écht heel anders was. In Azië was ik al geweest, dus dat "ken ik al" (tussen heel erg veel aanhalingstekens). En uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik naar Amerika wilde. De Verenigde staten trokken me echter niet heel erg, en ook hebben zij vooral hele strenge toelatingseisen. Een vriendin van mij is een half jaar naar Mexico geweest en ook van anderen had ik gehoord dat ze het daar heel erg fijn hadden gehad en zich erg welkom hadden gevoeld. Ook wilde ik sowieso al erg lang Spaans leren. Toen was de keuze snel gemaakt! Het is dus meer een gevoelskwestie geweest dan dat het bijvoorbeeld met het onderwijs oid te maken had. Daarbij denk ik dat het leven in zo'n enorme en invloedrijke stad je kijk op de wereld erg kan veranderen, en ik wil dit graag meemaken. En natuurlijk is de Mexicaanse keuken en erg groot pluspunt ;).

- Wat bedoel je met Tenmínste 6 maanden?

Ik heb een terugvlucht geboekt op 3 juni, net het weekend nadat mijn examens afgelopen zijn. Echter wil ik natuurlijk wel dat ik, wanneer ik een half jaar in Mexico heb gewoond, ik hier ook iets van heb gezien! Omdat ik nu moeilijk kan inschatten in hoeverre in naast mijn studie nog tijd hem om wat rond te reizen en 'op avontuur te gaan', weet ik niet 100% zeker op ik wel begin jullie al terug komt. Mijn studie aan de UvA begint pas weer in September waardoor ik juni, juli en augustus nog zou kunnen gebruiken om de omgeving te zien. Vandaar dat ik nog niet zeker weet wanneer is terugkom, maar ik blijf daar tenmínste 6 maanden ;).

Mochten jullie nog meer brandende vragen hebben, laat het me dan even weten in de comments :)

Ik heb voor de gelegenheid ook een nieuw e-mailadres: tjitske.mexico@gmail.com , mocht je me willen bereiken doe dat dan zolang op dit mailadres, er volgt ook een Mexicaans telefoonnummer in de tweede week van januari!

Ik ga deze blog niet zoals eerder 'elke dag' bijwerken, maar misschien om de zoveel dagen, of als er iets benoemingswaardigs gebeurt!

kusjessss

Tjitske

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Tjitske